Mens en natuur: gedicht klimaatsverandering

De regen valt met bakken naar benee
de zomer, wat is daar toch mee?
Het lijkt wel de moesson, in de tropen
zijn we dan toch de aarde aan het slopen.
Als mijn moeder nog leefde, dan zou ze zeggen gaan
dat heb je ervan, met dat gereis naar de maan.
Maar ik moet wel toegeven dat het klimaat
wel steeds meer veranderen gaat.
Ik denk vast, dat we met die broeikastgassen
toch echt wel een beetje op moeten passen.
Koude winters zijn er niet meer bij
en de zomer begint ook niet eind mei.
Dus het word misschien tijd
om daar eens bij stil te staan
dan maar iets meer geld voor de aarde
en iets minder voor de maan.

Dit gedicht doet ons eens stilstaan bij de klimaatveranderingen die aan het gebeuren zijn door hoe wij omgaan met onze natuur. Daarom zet ik dit gedicht even op mijn blog want geef toe mensen, er MOET verandering komen in hoe wij omgaan met onze natuur. Is het niet erg dat het al zover is moeten komen?

Mens en natuur: energy le's save it!

In dit filmpje willen ze aantonen dat we in ons gewone dagelijks leventje veel te weinig stil staan bij hoe we omgaan met energie. We durven wel eens het water te laten stromen, de verwarming aan te laten staan, de lichten laten branden,... Maar waarom doen we dit? Het is toch niet veel gevraagd om de lichten uit te doen als we weg zijn, of de kraan toe te draaien als we het niet nodig hebben... Het klinkt allemaal wel makkelijk maar het doen is blijkbaar toch wat moeilijker.

Bij mij thuis wordt ik wel aangezet om hiermee zuinig om te gaan. Ik geef toe dat ik er niet echt bij stil sta maar op een moment heeft mijn papa eens een rekening getoont en die zijn echt wel enorm hoog. Wanneer je op zo'n kleine zaken let kan deze rekening al enorm dalen. Ook is het niet goed voor de natuur kijk naar de verandering van klimaat.

En hier kunnen wij mensen heel wat verandering in brengen. Maar hoe? Wel heb je het wat koud neem eens gezellig een dekentje bij je. Of neem eens een douche i.p.v. een bad. Ook kunt u gebruik maken van spaarlampen. En zo zijn er nog tal van mogelijkheden hoe jij je steentje kunt bijdragen.

Mens en natuur: de weggooistest

Fantastisch! Op basis van deze test gooit u minder voedsel weg dan we gemiddeld in Nederland doen. Zijn uw familie en vrienden ook zo voorzichtig met voedsel als u? Daag ze uit voor deze test!






Gemiddeld gooit de Nederlander jaarlijks ruim 40 kilo van het bruikbare voedsel in de afvalbak, en dat kost gemiddeld 150 euro per jaar. Voedselverspilling is een vorm van energieverspilling. Voordat een maaltijd bij u op tafel staat, hebben de ingrediënten al een hele weg afgelegd. Producten worden geteeld, vervoerd, bewerkt en verpakt. Dit kost allemaal energie. Als u een bruikbaar product uiteindelijk weggooit, is dat allemaal voor niets geweest. Weggooien is zonde, want eten is om op te eten!
Voedselverspilling kent vele kanten, misschien zijn er ook voor u nog verbeterpunten. Let bijvoorbeeld tijdens het koken op dat u niet meer kookt dan de eters op kunnen. Twijfelt u of een maaltijd genoeg zal zijn, maak dan wat extra van iets dat u kunt bewaren en de volgende dag op kunt eten. Bent u benieuwt hoeveel kilo voedsel u per jaar werkelijk weggooit? Download dan het Invulformulier Voedselverspilling, en houd twee weken bij wat u aan eten weggooit. Vervolgens rekenen wij voor u uit hoeveel kilo dit op jaarbasis is.

Mijn besluit is dat ons gezin goed bezig is. We zorgen er altijd voor dat er zo weinig mogelijk voedsel in de vuilbak terecht komt. Wanneer we eten maken hebben we wel altijd eten over maar deze overschot geven we mooi in potjes mee aan mijn nonkel die er alleen voorstaat sinds een jaar met 3 jonge kindjes. Zo helpen wij hem ook een handje. Ook bekijken we altijd het eten en ruiken we aan het eten of het wel werkelijk slecht is. Want het is niet omdat de houdsbaarheiddatum erop staat dat het de dag erna al meteen slecht is.

Wel is het een groot aantal voedsel dat de Neederlander jaarlijks gewoon de afvalbak ingooit hier moet dringen veranderding in komen. Het eten is altijd wel ergens kwijt te geraken zonder dat je de afvalbak nodig hebt.

Wil ook jij even testen hoeveel jij weggooit klik hier!

Mens en natuur: natuur en zijn wereldreligies

Natuur en Boehdhisme

Voor dit geloof is de natuur een belangrijk onderdeel. De boeddhisten zien de aarde als een levend wezen met zorgzame eigenschappen. Aan ons de taak om goed als mensen samen te werken en onze Moeder Aarde zo gezond te houden.

Ik vind dat wij belgen daar een voorbeeld aan zouden moeten nemen. Wij zijn daar niet goed mee bezig zijn, ieder doet zijn eigen ding in de wereld. Iedereen heeft zijn eigen huisje, gezinetje, kindje, tuintje,... We staan veel te weinig stil bij hoe wij eigenlijk leven. We rijden met de auto naar plaatsen waar we ook met de fiets kunnen geraken, we zouden kunnen carpolen maar dit alles is soms teveel gevraagd.

Ook zien de boeddhisten zichzelf als onderdeel van de natuur. De mens moet zich bewust zijn van hun afhankelijkheid van de lucht, de zon, de aarde en de regen.

Ook hiermee houden wij weinig rekening. Terwijl dit eigenlijk heel belangrijk is want zonder regen geen oogst, zonder lucht geen mensen, ...

Boeddhisten wordt aangeraden om met de natuur heel respectvol en voorzichtig omgaan.

Maar ook weeral hier houden wij Belgen weinig rekening mee. Wij doen heel veel aan mileuvervuiling! Sta erbij stil en doe er wat aan dit is de boodschap.

Natuur en Christendom

Voor ons is de natuur een onderdeel van de schepping van God. De mens werd als laatste geschapen en kreeg de taak om deze schepping goed te onderhouden.

Maar doen we dit ook? Niet genoeg volgens mij!

Natuur en Hindoësme

Wat alle hindoes bindt is tegen welke manier ze kijken naar de natuur. Hindoes geloven in het goddelijke in alle levende wezens en hebben daarom groot respect voor de natuur. Sommige hindoes geloven zelfs dat de natuur een ziel kan hebben.

Ik vind het een mooie gedachte dat de natuur een ziel kan hebben. Dit is ook mooi om aan kleuters over te brengen zo leren ze om met respect om te gaan met de dieren, bomen, struiken,...

Ook geloven hindoes dat je andere wezens geen pijn mag doen. Ook niet om dus zelf aan voedsel te komen. Ze eten dus geen vlees.

Ik vind dit wel wat drastisch en zou zelf niet zonder kunnen, maar wel vind ik het een mooi gebaar en chapeau voor die mensen die het doen.

Natuur en Islam

In islam hebben ze het tema. Dit tema maat de Turken bewust van de noodzaak om erosie te bestrijden.



Natuur en Jodendom

Jahweh, de god van de joden, heeft de natuur aan de mens gegeven, dus moet de mens er goed mee omgaan: “Kijk naar mijn creaties! Zie hoe mooi en perfect ze zijn! Ik heb ze voor jullie gemaakt. Wees er zeker van dat je Mijn wereld niet kapot maakt of vernietigt. Als jullie dat doen, zal er niemand na jullie zijn om het te maken.”

De mens mag dingen uit de natuur gebruiken, zoals eten, hout om huizen te bouwen etc. Maar wie de natuur kapot maakt, maakt God kapot.

Eigenlijk moet ik toegeven dat ik dit geloof het meest steun. Ik vind het goed dat ze zeggen dat de mens gebruik mag maken van de natuur maar daarin niet mag overdrijven.

Maar de natuur is niet alleen iets positiefs voor joden. God kan de natuur ook gebruiken om mensen te straffen. Toen de joden in de begintijd van het jodendom in slavernij bij de Egyptenaren waren, zond God 10 plagen op de Egyptenaren af.

Ik vind het ook goed dat ze daarbij stilstaan, maar vind wel dat ze dit niet als straf van God zouden mogen zien. Het is natuurlijk zo dat de natuur ook negatieve kanten heeft. Denk maar aan de talrijke natuurrampen die er al zijn geweest.

Hier op deze site kunt u zelf wat meer informatie zoeken over geze geloven en hun natuur.
En bij welke voelt u zichzelf het meeste aangetrokken?

Mens en natuur: the GREED song

Hier wordt aangetoond dat wij mensen heel hebzuchtig kunnen zijn. We hebben zoveel en willen steed meer en meer. We willen geen kleine dingen meer, maar hoe GROTER en MEER hoe beter.
En dit wordt ook aangetoond in dit liedje. Het liedje heeft het dus over feiten en alleen maar feiten volgens mij. Maar dit ligt ook wat aan onze maatschappij. Alles verbeterd, vergroot, verduurd, ... Mensen willen steeds het nieuwste. Dit kun je ook al merken bij kleuters. Hoe groter hun speelgoed hoe beter dit is. Tegenwoordig zijn ze niet meer blij met gewoon een pop maar moet deze pop kunnen plassen, praten, kruipen,... Dit is nu eenmaal de vooruitgang van technologie en onze maatschappij en daar is niets aan te veranderen.

Hier kunt u luisteren naar het GREED lied!

Mens en natuur: Bosdag met KATHO

Bij dit thema 'mens en natuur' wil ik ook mijn bosdag eens vermelden.

Samen met alle 1ste jaars gingen we op bosdag. Dit is een week dat een bos wordt blootgegeven aan klassen, gezinnen,... En ook wij studenten van KATHO mochten hier naartoe.

Deze dag werd verdeeld in opdrachtjes. Als eerste mochten we de temperatuur, vochitgheidsgraad, windsterkte,... meten van het bos en ook van het open veld. En deze mochten we dan vergelijken met elkaar.

Ook was er een wandeling waarbij we dieren, vruchten, bomen,... leerden kennen. En wij mochten deze leerstof dat we gekregen hadden omzetten op kleuterniveau. Dit was wel leuk om te doen.

Er was ook een paddenstoelenwandeling. Deze was a.d.h.v. een verhaaltje gemaakt. Het was het verhaal van kabouter Pinnemuts en hij kwam allerlei paddenstoellen tegen. En iedere keer dat Pinnemuts een paddenstoel tegenkwam was er een stop ergens in het bos met dezelfde paddenstoel. Hier leerden we dan zaken over en het verhaaltje en onze wandeling ging weer verder. Ik persoonlijk vond dit het leukste van de dag.





Ik vind het goed dat ze zo'n week organiseren want zo wordt het bos maar 1 keer 'aangetast' wel wordt er uitbundig gevraagd om niet uit het bos mee te nemen en niets kapot te maken. Wat ik enorm goed vind want hier wordt daar dan ook naar geluisterd maar als mensen of een klasje alleen naar het bos gaan vinden ze het leuk om allerlei zaken mee te nemen uit het bos maar wat is het nut ervan? Om zoveel, zakken vol mee te nemen? Het is schadelijk voor het bos dus doe het niet! Ga naar zo'n dag en ik verzeker je, je geniet ervan!

Mens en natuur: dagen zonder vlees

Ook is er een onderzoek gedaan dat de grote van je ecologische voetafdruk heel wat minderd na de actie van dagen zonder vlees.






Dagen Zonder Vlees, een actie waarbij niet-vegetariërs zich engageren om tijdens de vastenperiode minder vlees en vis te eten, is op Paaszondag afgesloten. Alle deelnemers samen verkleinden hun ecologische voetafdruk met ruim 160 hectare. Dat meldt initiatiefneemster van de actie, Alexia Leysen.

Ik vind het wel een verassing dat wanneer er eens geen vlees wordt gegeten de hectare zo enorm verminderd met wel 160 hectare. Dit is niet niets.
En het is iets wat iedereen wel aan kan werken. Door 1 of 2 keer per week eens geen vlees of vis te eten. Wie zou dit nu niet kunnen? Ook is het zo moest iedereen dit doen er heel wat minder dieren zullen moeten geslacht worden. Maar wie kan ervoor zorgen dat niet gebeurd. Niemand. Je moet het uit eigen initiatief doen! Ook moet vegitarisch eten niet slecht zijn. Je hebt heel wat menu's die gemaakt worden met groeten, fruit,... alleen en deze maaltijden vind je over wel eens in een kookboek terug.

Hier ziet u bijvoorbeeld en maatlijd zonder vlees in verwerkt en ik moet eerlijk zeggen dat dit er echt wel lekker uitziet.

Ook een tip: je kunt ook eens een pizza maken zonder vlees of vis maar met gewoon groetjes. Pizza is toch iets wat ieder kind of volwassen graag eet.


Hier vind u het artikel van 'Dagen zonder vlees'

Mens en natuur: mijn ecologische voetafdruk

Ik deed de test naar mijn ecologische voetafdruk en dit is het resultaat.
Mijn ecologische voetafdruk bedraagt 6,4 hectare hetzij 64 000 vierkante meter.
Wanneer je weet dat voor ieder mens normaal 1,8 hectare is zit ik er wel ruim boven.

Het resultaat is echt wel shoquerend ik had hiet helemaal niet verwacht dat ik zo'n hoog cijfer ging krijgen.

Wat ik anders/beter zou kunnen doen:

1. Douche nemen in plaats van een bad.

2. onnepanelen hebben we niet, dus zijn we geen groene leverancier.

3. Ik zou wat meer met de fiets mogen rijden, wij zijn het confort van de auto zodanig gewoon dat dit erbijna niet meer van komt. Ook het openbaar vervoer is een optie.

4. Wat meer  gerecycled papier gaan gebruiken.

5. En ook enorm belangrijk is de tv niet op standby laten staan maar volledig afzetten !

Wilt u de test ook een doen, dit kunt u hier.

Mens en natuur: Kai-Mook

De standaard: Kai-Mook helpt Planckendael aan record
330.000 bezoekers in juli en augustus, 140.000 meer dan in 2011

MECHELEN - Het dierenpark Planckendael heeft een absolute topzomer beleefd. Dankzij de komst van Kai-Mook en een babyboom steeg het aantal bezoekers tegenover vorig jaar met maar liefst 70 procent, of 140.000 bezoekers meer dan in 2011.

van onze medewerker
‘Ondanks het rotweer van de maand juli, boekten we dit jaar een recordzomer’, meldt woordvoerster Ilse Segers. ‘De zomer van 2012 was de beste zomer van de voorbije tien jaar. Ons geduld werd wel op de proef gesteld want op die eerste zonnestralen hebben we toch even moeten wachten.’

Prima ambassadeurs
In juli en augustus verwelkomde Planckendael 330.000 bezoekers, een stijging met 140.000 (ofwel plus 70 procent) in vergelijking met de zomer van 2011.
De reden voor dat mooie cijfer hoeft niet ver te worden gezocht . Kai-Mook en de baby’s zijn de beste ambassadeurs die het dierenpark zich kon wensen.
Behalve de verhuizing van een hele olifantenfamilie, kon Planckendael tijdens de zomer een reeks schattige jongen verwelkomen.
‘Heel België volgde midden juni de verhuizing van Kai-Mook en haar familie naar hun nieuwe verblijf in Planckendael op de voet’, zegt Segers.
‘Bovendien kenden we de voorbije maanden een uitzonderlijke geboortegolf met onder meer het girafje Ndale, de bonobo Nayoki, de sneeuwluipaardjes Nudan en Nima, de kersverse zebrababy Noni en de rode panda Nangwa.’
De Zoo van Antwerpen had in vergelijking een iets minder goede zomer. De Zoo ontving 245.000 bezoekers in juli en augustus. Een klein verschil van 9.000 (min 3,5 procent) tegenover dezelfde periode in 2011.
Ook qua combinatie-abonnementen blijft de positieve tendens voor de beide dierenparken zich voortzetten. Na een recordjaar in 2011 (53.618 abonnementen), bevestigt 2012 met een stijging tot voorlopig bijna 55.000 abonnementen.

Het is wel een oud artikel maar toch wou ik het graag op mijn blog zetten. Want wij studenten van Katho Tielt hebben met de school een bezoek gebracht aan Planckendeal en daar was Kai-Mook ook. Het was heel tof om het bekende olifantje eens te zien. Hier zie je een foto van Kai-Mook die ik zelf maakte. Kai-Mook is het olifantje recht op de foto.

Einde mens en lijden

Hier kondig ik dan ook het einde van mijn bijna laatste thema aan mens en lijden. Het is duidelijk dat zowel fysisch als moreel lijden heel dicht bij elkaar liggen. Dit is ook normaal want als je aan fysisch lijden lijdt zal je jou ook wel vragen stellen waarom en je minder goed voelen. Ik wil graag dat deze zaken tot het minimum worden gehouden want het is een wens van me om ieder mens gelukkig te zien. Ook start er meteen al een nieuw thema en dit is dan ook het laatste thema. Namelijk mens en natuur.

Mens en lijden: armoedeverjaartniet

Ook armoede plaat sik bij lijden. Mensen in armoede hebben het heel vaak moeilijk. Stel je eens voor dat je jou niets meer kunt permiteren en dit dan nog zo plots. Je hebt mensen die plots door een zieke of wat dan ook in armoede terecht komen. En iedereen weet dat het makkelijker is om in armoede te vallen dan uit de armoede te komen. De kosten blijven steeds opstappelen. Ook geraken mensen in armoede geisoleerd van de samenleving. Denk maar aan de ouderen die zoveel verenigingen maar dit niet kunnen door het gebrek aan het geld.

Hier plaats ik de site van armoedeverjaartniet het is een site die tegen de armoede van ouderen wil vechten.

'Een verjaardag is feest: mooie wensen, warme gezelligheid, leuke attentie... Dat jaartje extra neem je erbij en stilaan schijf je op van een veertiger naar een vijftiger, medioren worden senioren, gepensioneerden zeventigplussers. Elke dag worden we een beetje ouder. Ook mensen in armoede blazen jaarlijks een kaarsje uit.

Hun feest heeft echter een bittere nasmaak want armoede verjaart niet. Wie in armoede leeft, vecht dagelijk om de eindjes aan elkaar te knopen... vaak wele jaren lang. Op hogere leeftijd uit armoede geraken, is nog zoveel moeilijker.

Het risico op een leven in armoede ligt bij ouderen veel hoger dan bij de rest van de bevolking en de gevolgen op latere leeftijd zijn dramatisch: 1 op 5 ouderen wordt geraakt door armoede. Gemiste kansen op de arbeidsmarkt, ziekte, failissement of een echtscheiding kunnen mensen in armoede  induwen. En een leven in armoede is altijd een leven met minder...'



 
 En hier wil de welzijnzorg iets aan veranderen! Doe mee is de boodschap!
 
 
 
 
 

55-plussers minder actief in de maatschappij

 

55-plussers hebben minder contact met vrienden, nemen minder deel aan het verenigingsleven en participeren minder aan cultuur dan jongere Vlamingen. Dat blijkt uit een rapport van de studiedienst van de Vlaamse regering. In navolging van de grote participatiestudie uit 2007 onderzocht de studiedienst hoe het zit met de deelname van 55-plussers aan de maatschappij. Daaruit blijkt dat de ouderen op alle domeinen minder participeren dan de jongere categorieën. Enkel wat betreft politieke participatie scoren de 18- tot 24-jarigen iets lager.

De omvang van de bewuste leeftijdsgroep blijft nochtans toenemen. Twintig jaar geleden was 14 procent van de Vlaamse bevolking 65 jaar of ouder. In 2011 lag dat percentage al op 18 procent. Vijf procent was zelfs 80 jaar of ouder.

Verenigingen

Uit het onderzoek blijkt dat het lidmaatschap van een vereniging daalt met de jaren, van 58,5 procent voor 18- tot 24-jarigen tot 45 procent bij de 55-plussers.

Een zelfde verhaal is er bij de cultuurparticipatie: slechts 61 procent van de 55-plussers geeft aan het afgelopen jaar minstens één culturele activiteit, zoals een concert of een voorstelling, te hebben bijgewoond.

Sociaal contact

Bij de sociale contacten in het algemeen is het beeld genuanceerder. Naarmate de leeftijd stijgt hebben we steeds minder contact met vrienden, maar wel meer met familie. Ook het contact met de buren blijkt er op vooruit te gaan.

Ook het gebruik van het internet ten slotte, dat als doelstelling voor alle delen van de bevolking is ingeschreven in het regeerakkoord, daalt gevoelig. Slechts 41,5 procent van de 55-plussers had in de laatste drie maanden voor de bevraging een website bezocht.



Hier ziet u de resultaten die bewijzen dat het sociaal contact heel wat minder is bij 55-plussers en ook culturele verenigingen blijven zakken.


Hier heb ik ook nog een artikel dat hierbij aansluit.

Bron: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121126_00382834
http://www.welzijnszorg.be/armoede-verjaart-niet

Mens en lijden: is er leven na de dood?

Is er leven na de dood?

Op deze vraag bestaat er geen juist of fout antwoordt. Ieder kan zich deze vraag stellen en ook iedereen kan er een ander antwoordt op vertellen. En hiermee zullen we ook mee moeten leven, op deze vraag zullen we nooit een feitelijk antwoordt hebben.

Volgens mij gaat iedereen naar de hemel en ziet daar elkaar terug. Ieder gezinnetje heeft zijn wolkje niet als hier zijn huisje. Je doet gewoon verder met je leventje en hebt ook de kans om je fouten recht te zetten. Ook is het net als hier dat je op bezoek kunt bij een ander zijn wolkje. Voor mij is dit een leuke gedachte. Deze gedachte maakt mij niet bang, maar hier voel ik mij goed bij. Dit vind ik persoonlijk heel belangrijk voor mijzelf dat ik er niet bang voor hoef te zijn.

Hier rechts ziet u een prent die mijn gedachten aanvullen. Het is een pad naar de hemel naar ieder zijn eigen wolke. Ook is het een aangenaam en kleurrijk pad wat ik enorm belangrijk vind.

Wat vinden jullie van deze gedachte? En welke gedachte hebben jullie over deze vraag?

Mens en lijden: Mockingbird don't sing

Hier wil ik graag nog een laatste film bij dit thema plaatsen. Deze film heeft mij zo emotioneel geraakt vooral dan wanneer je weet dat dit gebasseerd is op een waargebeurd verhaal. Dat mensen zo'n dingen ook maar kunnen aandoen aan hun kinderen dit krijg ik niet in mijn geweten.

Los Angales, Katie is anderhalf en wordt opgesloten in een kamer. Ze wordt vastgebonden op een kinderstoeltje en leeft ver weg van de buitenwereld. Ze leert niet praten, lezen of schrijven en wordt geslagen als ze te veel lawaai maakt. Op een dag in 1970, wanneer ze dertien is, wordt ze gevonden en overgebracht naar het ziekenhuis van Los Angeles en komt onder toezicht te staan van kindertherapeute Judy Bingham en studente psychologie Sandra Tannen. Tannen steekt al haar energie en tijd in Katie om haar te leren spreken. De twee krijgen een band. Maar Louise, de moeder van Katie wil haar kind terug. Katie wordt het spel van een juridische procedure slag en komt terecht in verschillende pleeggezinnen die niet met haar om kunnen. Is er een toekomst voor haar?

Katie het meisje die 13 jaren opgesloten is geweest op haar kamer heeft heel wat lijden onder de lijve moeten ondervinden. Ze is zowel uitgehongerd als mishandeled. Ze heeft te maken gehad met fysisch lijden omdat ze zoveel slagen heeft gehad. En dit haar fysisch helemaal aantaste. Ook heeft ze nu in haar toekomst heel wat achterstand. Ze kan niet praten, rekenen, spelen als een normaal kind. Ze heeft heel wat tekort gehad op het vlak van leren. En ook is het dan nog eens dat een kind van 13 jaar alles nog moet aanleren heel moeilijk gaat. Ook heeft ze te maken met moreel lijden en zal ze in haar toekomt hier nog heel wat problemen mee hebben. Ze zal op sociaal vlak heel wat achterstand hebben en iedereen weet dat wanneer je jou moeilijk kunt verwoorden het moeilijk is om een sociaal leven te hebben. Ook zal ze bekend staan door de media als dit meisje die zo lang is opgesloten geweest dus een menswaardig leven zit er niet voor haar is. Haar verleden heeft haar gemaakt en dit is moeilijk los te laten. Dit kun je dan ook zien in de film.

Hier kunt u de trailer alvast eens bekijken en ik zeg jullie vanuit mijn hart dat dit echt een film is die jou emotioneel wat aandoet. Het is een prachtverhaal over een meisje die doorzet om een goede en vooral een zelfstandige toekomst te hebben.

Mens en lijden: afscheid van pasgeboren leven

Hier heb je het filmpje over 'afscheid van pasgeboren leven'

Ine is pastor in het UZ Gasthuisberg in Leuven en is vooral bezig met de patiënten in de verloskamer en op de neonatale afdeling. Ze begeleidt onder meer ouders bij hun rouwproces na een zwangerschapsonderbreking.

Wat roept dit bij mij op?

Ik vind het een heel aangrijpend fragmentje. Ik mag er niet aan denken om zoiets mee te maken. Ook vind ik het heel aangrijpend hoe de man verteld over Rachel en hoe graag ze willen dat ook hij gedoopt wordt. Je merkt dat zij als koppel heel wat steun hebben gehad van Ine als zorgverleenster. Ook ik zou het belangrijk vinden om zo iemand als steuk te hebben.

Wat is belangrijk bij de ouders bij afscheid nemen?

De ouders vinden het enorm belangrijk dat ook hun zoontje Rachel gedoopt wordt want zij willen dat ook hij de positieve aandacht krijgt die hij verdient. Zowel als van hen als van de grootouders. Ook willen ze dat Rachel gedoopt moet worden doordat ook hun dochterje gedoopt is geweest. Ze vinden het zo erg dat alles zo rap moet gaan in het verliezen van een leventje. De ene moment wordt je kind gedoopt en het aner moment mag je al klaar staan voor de begravenisondernemer.

Wat wordt er gezegd over God?

Ine verteld heel open over haar geloof van God. Ze verteld ons dat tijdens haar studies zij wel geloofde maar dat God niet zo concreet was als nu. Ze voelt dat God heel sterk aanwezig is in het ziekenhuis en heeft ook steun aan God. God is iemand die op haar schouder neerkijkt en ervoor zorgt dat ze dit werk aankan. God maakt haar sterker en maakt haar duidelijk dat zij er moet zijn voor die mensen als zorgverleenster. Ook merkt ze dat in ieder mens wat God zit. Bijvoorbeeld in artsten en verpleegkundigen.

Wat wordt er verteld over 'de mens'?

De inzet van mensen voor elkaar. Mensen doen 'femoriale' dingen voor elkaar. Hoever mensen wel komen om mensen te gaan bezoeken. Ine is ervan overtuigd dat de mens heel wat dingen doen voor elkaar maar ook wel af en toe niet. En dit is voor haar ook een stuk godelijlkheid zonder hoofdletter. Gewoon zorgen voor elkaar.

Mens en lijden: Daden van Marc Dutroux

'Ik ben een van de weinigen die het geluk hebben gehad te ontsnappen aan een dergelijke moordenaar. Het vertellen van dit verhaal is voor mij een noodzaak en als ik al de moed heb om deze hellegang te reconstrueren, dan is het vooral opdat rechters geen pedofielen meer vrijlaten halverwege hun gevangenisstraf wegens "goed gedrag".' Sabine Dardenne is twaalf jaar oud als ze door Marc Dutroux en zijn handlanger van haar fiets wordt gesleurd, in een busje wordt gedrogeerd en naar een onbekend huis wordt gebracht. Na een paar dagen wordt Sabine naar een kelder overgebracht, waar ze in de tijd die volgt steeds weer wordt lastiggevallen door Dutroux. Aan het eind van haar gevangenschap krijgt ze gezelschap van Laetitia Delhez en enkele dagen later worden de meisjes door de politie bevrijd. Ik was twaalf en ik fietste naar school is een buitengewone getuigenis van een ongekend sterke jonge vrouw die tachtig dagen doorbracht in
gevangenschap voordat zij van de dood werd gered.

Een slachtoffer, Sabine Dardenne heeft de moed gevonden om een boek te schrijven over hoe zij haar tachtig dagen heeft doorbracht in gevangenschap door Dutroux. Het meisje heeft heel wat lijden doorstaan. Niet alleen werd ze seksueel misbruikt, ook werd ze gedrogeerd, geslagen,... Ze heeft zowel met fysisch als moreel lijden te maken gehad.

Volgens mij is het onwaarschijnlijk om iemand als Dutroux te vergeven. Zijn daden zijn enorm onmenslijk. Ik kan dan ook niet positief over deze 'mens' vertellen. Ik doe aan diabolisering. Ik kan mij alleen maar focussen op het kwade in het karakter van deze man.

Hier kunt u nog een artikel zien van een onderzoek naar de haren die in de kerlder van Dutroux te vinden waren.

Mens en lijden: le gamin au vélo

Een film over een 12jarige jongen  op zoek naar zijn vader. Ik bekeek de trailer van deze film en volgens mij is deze film echt wel de moeite waard om naar te kijken. Het is waarschijnlijk een heel aangrijpbare film. Een film waar je mee in leeft.

Zelden zit Cyril stil. Hij is voortdurend in beweging. Is het niet om zijn verdwenen fiets terug te krijgen, dan wel om weg te rennen van de politie. Het is een driftkikker, een jongen die gedoemd is op het slechte pad te geraken, maar alleen verlangt naar een beetje liefde. Maar als hij die liefde eindelijk krijgt, van een blonde kapster met een hart van goud, weet hij het niet te herkennen en rent hij ook van haar weg.

Jongens als Cyril zijn er namelijk in overvloede. Jongens die opgroeien in armoede, wier ouders de verantwoordelijkheid niet meer kunnen dragen en hun in de steek laten. Hartverscheurend is de scene waarin Cyril samen met Samantha zijn vader opspoort en vraagt of hij wat vaker mag langskomen. Zijn vader zegt nee. De pijn die Cyril dan voelt, in de autorit terug naar ‘huis’, is een pijn die ook bij de kijker snoeihard aankomt.

Cyril heeft te maken met moreel lijden. Hij wil graag zijn vader vinden, en is op zoek naar liefde. Maar eenmaal zijn vader gevonden kreeg Cyril het bruute antwoord van zijn vader dat hij Cyril nooit meer wilt zien. Hij weet niet wat hem overkomt en kan gelukkig nog zijn verdriet kwijt bij de knappe kapster. Hier groeit een hartverscheurende liefde.

Bron: http://www.filmtotaal.nl/recensie.php?id=22557

Mens en lijden: Mieke en haar zoontje met Down

Hier kunt u een getuigenis lezen van Mieke die te horen kreeg dat haar zoontje aan het syndroom van Down lijdt.

Zij heeft moeilijke tijden doorstaan. Ze had te maken met moreel lijden. Ze kon maar niet geloven dat haar zoontje het downsydroom had. Haar wereld storte in elkaar toen ze dit nieuws te horen kreeg. Een hele tijd zag ze het niet zitten en wou ze absoluut geen bezoek. 2 maanden heeft ze dit nieuws moeten verwerken. Ook hun familie ging door een hel je kan in de getuigenis lezen hoe de moeder der schuld op haar steekt. Zij doet aan banalisering. Zij vond dat zij deze genen heeft doorgegeven. Ook zij lijdt mee met haar dochter en had dit nooit kunnen wensen dat haar zoiets zo overkomen. Maar ook heeft Arne Mieke sterker en wil er alles aan doen om hem gelukkig te zien.

Bron: http://www.levensadem.be/?p=getuigenis_zoontjedown

Mens en lijden: Razend

Hier heb ik ook een filmpje dat ik graag met jullie bloggers wil meedelen. Ik heb deze film bekeken inverband met lijden en het is echt een hele goede film. Het is echt een aanrader voor de jeugd. Hier kunt u alvast de trailer bekijken.

In deze film komt zowel fysisch lijden als moreel lijden aan bod.

Het meisje genaamt Rose Marijn wordt door een docent seksueel mishandeld. Of er is toch poging tot. Hij kan zijn handen niet thuishouden. Het probleem is dat Rose Marijn dit in het begin aan niemand durft te vertellen. Misschien beeld ze het zich wel in. Dus houd ze dit voor zichzelf. Maar op een gegeven moment weet ze zeker dat ze het zich niet inbeeld en verteld ze dit aan haar vrienden. Maar deze lachen erom ze geloven haar echter niet. Waardoor ze alles opkropt. Achteraf is ze dan naar het hoofd gegaan en verteld ze over haar probleem. Maar dit was een moeilijke stap voor haar.

Ook hebben we de jongen die stapelgek is op Rose Marijn namelijk Sven. Hij wordt thuis kort en klein geslagen door zijn vader. Zijn vader drinkt namelijk behoordlijk veel. Sven heeft te maken met zowel fysisch als moreel lijden. Hij loopt heel wat blauwe plekken op door de slagen die zijn vader aan hem uitdeeld dit hoort bij fysisch lijden.

Maar ook kun je zien in de film dat hij even veel problemen heeft op moreel vlak. Door de verwondingen kan hij soms niet aanwezig zijn op afspraken met zijn vrienden. Wat hij heel erg vind. Op een gegeven moment hadden ze afgespoken om te gaan zwemmen en ook Rose Marijn zou er zijn het meisje waar hij stapelgek van loopt. Maar Sven is niet komen opdagen doordat hij die dag slagen kreeg van zijn vader. Zijn vrienden en Rose Marijn nemen hem dit erg kwalijk maar Sven zelf weet niet wat hij erop kan zeggen. Hij wil namelijk niet dat ze weten hoe het er bij hem thuis aantoe gaat.

Ook de vader van Sven weet wat lijden is. Hij drinkt namelijk heel veel omdat ook hij met problemen zit en lijdt aan iets uit het verleden wat hij zichzelf niet kan vergeven. Hij denkt namelijk dat zijn tweelingbroer is gestroven door hem. Maar dit verteld hij aan niemand, ze weten zelf niet dat hij een broer had. Volgens hem is het ook daarom dat hij Sven zo behandeld. Dus hier hebben we te maken met banalisering. Hij vind dat het de schuld is van wat hij in zijn jeugd meemaakte.

Op het eind van de film zie je hoe Sven bereidt is om zijn vader te vergeven. Sven toont aan hoe hij ervan lijdt dat zijn vader zo doet maar ook zijn vader verteld hem alles. Ze zijn een heel stuk verder nu in hun band als zoon en vader. Maar ik kan je zeggen dat vergeven niet vergeten is bij Sven.

Mens en lijden: martelingen in Syrië

Hier kunt u het filmpje bekijken over mishandelingen in Syrië.

Ook heb ik verdere informatie opgezocht over deze toestand van Syrië.

 

Gruwelijke martelingen in staatsziekenhuis Homs

 

Het Britse televisiestation Channel 4 heeft een video uitgezonden waarop te zien is dat patiënten van een staatsziekenhuis in het Syrische Homs gemarteld worden. De slachtoffers, militairen en burgers die weigerden bevelen op te volgen, kregen onder meer stroomstoten en stokslagen te verwerken. Een Franse fotograaf kon de verschrikkelijke beelden het land uitsmokkelen.
Het werd echter nog gruwelijker: benen van patiënten werden gebroken, penissen werden dichtgebonden om het urineren te verhinderen, mensen werden met hun hoofden tegen de muur gesmakt en moesten zonder verdoving een operatie doorstaan. Op de koop toe werden de meesten nog vastgeklonken aan hun bed en kregen ze geen water.
Jongste slachtoffer 14 jaar
Op een tafel in één van de ziekenzalen liggen martelinstrumenten, zoals een rubberen zweep en een elektrische kabel, open en bloot. Het jongste slachtoffer van de folterpraktijken zou amper 14 jaar zijn.

Zelfs in de afdeling intensieve zorgen wordt er geslagen. De folteringen zijn volgens de maker van de video het werk van onder meer militaire en civiele artsen.

De martelingen van Syrië kan volgens mij niemand goedkeuren. Het is een gruwelijke daad vind ik.

De mensen die dit meemaken moeten heel wat lijden. Ze bevinden zich vooral in het fysisch/lichaamlijk lijden door de kwetsuren die ze hierdoor oplopen.

Ik kan niets anders dan diaboliseren. Voor mij zijn de mensen die dit doen één en al slecht en niet menselijk. Ik kan mij onmogelijk voorstellen dat deze dader een goed hart hebben, of dan ook iets goeds kunnen doen.

Bron: http://nos.nl/op3/video/391198-hossam-13-ze-trokken-mijn-nagels-uit.html
http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/1404308/2012/03/06/Gruwelijke-martelingen-in-staatsziekenhuis-Homs.dhtml

Mens en lijden: Noodweer op Pukkelpop

Hier het filmpje over het de ramp van Pukkelpop.
 
Vorig jaar was er een plots noodweer opgedoken tijdens het Pukkelpop festival.
Er vielen enkele doden en een heel aantal gewonden. Ook waren er heel wat mensen zoals ouders, familie... die in spanning moesten wachten of hun kind of kennis hier wel levend uit kwam.
Volgens mij moet dit enorm lastig zijn. Zowel voor de mensen die aanwezig waren op het festival als voor de mensen die kennisen hadden die daar verbleven. Het moet enorm lastig zijn om stil te wachten op een antwoord. Het kon minuten, uren duren voor je een antwoord kreeg van je kind of kennis.
 
Ik heb wel te maken gehad met persoonlijk lijden. Mijn neef was hierop aanwezig en ook wat medeleerlingen van mij. Het was lastig om in onwetenheid te moeten wachten. Ik was dan ook heel opgelucht toen ik mijn neef te horen kreeg en mijn medestudenten. Dit gevoel valt gewoon niet te beschrijven.
 
Hier is het een mengvorm van moreel en fysisch lijden. Velen zochten naar een menselijke schuldige of verantwoordelijke. Maar dit is er niet. Sommige vinden dan dat het "een straf van God is". Maar dit vind in nogal grof gezegt. Je kan toch niet bij alles een schuldige hebben. Dit heeft te maken met de natuur en hier heeft niemand iets mee te maken!
 
Hier nog een bijpassend artikel over deze dramatische gebeurtenis.
En hier nog een filmpje van de radarbeelden.

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=Xtw2BSkw4E8
http://www.hln.be/hln/nl/1313/Festivals/article/detail/1306540/2011/08/18/5-doden-en-8-zwaargewonden-door-noodweer-op-Pukkelpop.dhtml
http://www.youtube.com/watch?v=uFNUF3LxMG4&feature=related

Mens en lijden: Oscar et la dame Rose

Hier een enorm interessante site met een trailer van de film.

De rode draad van het verhaal van Oscar et la dame Rose is het spel. Rose heeft het verzonnen om de laatste dagen an Oscar heel bijzonder te maken: van dan af telt elke dag tien jaar. Oscar leeft zich zodanig in dat hij jaren telt in plaats van uren en alles wat er gebeurt, interpreteert volgens zijn leeftijd op dat moment.


Aan het eind van elke dag schrijft Oscar een brief aan God. Na een tijdje krijgt hij het gevoel dat God hem op één of andere manier berichten terug stuurt, die hem blij maken en het gevoel geven dat alles hoe dan ook goed komt.

Misschien is geloven wel het kunnen lezen van antwoorden zonder dat ze worden neergeschreven?

Enkele dagen voor hij sterft, droomt Oscar dat hij God ontmoet. Hij heeft de kern van het geheim van de wereld begrepen: bekijk de wereld elke dag alsof het de eerste keer is. Bestaat er zoiets als het geheim van de wererld? Wat zou daarmee bedoeld worden denk je? Herinner je je hoe de ontmoeting met God in beeld gebracht werd? Hoe zou jij God verbeelden, als je filmmaker was?

De laatste brief die Oscar schrijft, bevat slechts één zin: "Enkel God mag me wakker maken."
Deze zin wordt door vele menen geraakt. Deze zin heeft in het ware 2 betekenissen:
"Als God bestaat, mag hij me wakker maken. Als hij niet bestaat, laat me dan in vrede rusten..."

In deze film wordt er ook gewerkt met kleurensymboliek.
En dit heeft ook zijn reden.

De kledij, het licht, de attributen ... weerspiegelen de kleuren van het leven. De jpnge kleuren zijn fel en opvallend, maar ze worden zachter en bleker naarmate Oscar ouder wordt en het einde van zijn leven nadert. De jaren-kleurenkaart:
* 0-10 jaar: Felroze (Ontmoeting met la dame Rose)
* 10-20 jaar: Diepblauw en honinggeel (eerste kus)

* 20-30 jaar: Rood en donkergrijs (Notenkraker)
* 30-40 jaar: Lichtblauw en zachtroze (Operatie van Peggy Blue)
* 40-50 jaar: Paars en grijs (Ruzie met Peggy Bue - midlifecrisis)
* 50-60 jaar: Rood en donkergroen (Kertmis)
* 60-70 jaar: Grijsblauw en paar (Moe na het feest, begin van ouderdom)
* 70-80 jaar: Lichtblauw en zachtgeel (De ééndagplant)
* 80-90 jaar: Donkerblauw en lichtblauw (Peggy Blue gaat naar huis, ontmoeting met God)
* 90-100 jaar: Paars en wit (Oscar blijft in bed)
* 110 jaar: Wit en grijs (Oscar sterft)

Ik persoonlijk vind dit een enorm mooie film. Het was al de tweede keer dat ik deze film bekeek en ik moet zeggen dat hij nog steed heel aangrijpend was en zal blijven. Deze film zit zo goed in elkaar dat je hem nooit beu kan geraken. Het thema ligt heel gevoelig en wordt goed aangebracht!
Het is een film naar mijn hart!